Συχνά ακούμε γύρω μας τόσο στο διαδίκτυο, όσο και σε φιλικές συζητήσεις, πως όταν κάτι το θέλουμε πολύ, αυτό μπορεί να γίνει. Πολύ συχνά φαντάζομαι (όπως και εσύ που διαβάζεις αυτό το άρθρο) ακούς φράσεις όπως “ Αν πραγματικά το θέλεις μπορείς να το καταφέρεις”, “ δεν υπάρχει δεν μπορώ, αλλά δεν θέλω”, και χωρίς μετάφραση κατευθείαν από την Αμερική “where there is a will there is a way!, “ ότι ο άνθρωπος όλα τα μπορεί” και άλλα τέτοια γλυκανάλατα, με αποκορύφωμα την ιδέα ότι υπάρχει ένα σύμπαν το οποίο συνωμοτεί υπέρ μας.
Θεωρώ εξαιρετικό ως άνθρωποι να έχουμε στόχους και να εξελισσόμαστε, τόσο συναισθηματικά όσο και επαγγελματικά, κοινωνικά και σαν είδος, όμως είναι εξαιρετικά σημαντικό όταν επιθυμούμε να πετύχουμε έναν στόχο, αυτός να επενδύετε αυτογνωστικά.
Πώς μπορεί να θέλεις κάτι και να μην ξέρεις γιατί το θέλεις; έχεις αναρωτηθεί για ποιο λόγο θέλεις να εξελιχθείς; Η ερώτησή μου αυτή προς εσένα, δεν αποσκοπεί σε μία επιπόλαιη απάντηση. Και για να μην είναι επιπόλαιη η απάντησή σου οφείλεις να σκύψεις βαθιά μέσα σου και να ανακαλύψεις τους λόγους που το θέλεις και όταν τους συναντήσεις θα ξέρεις πώς είναι οι αυθεντικοί, εφόσον η συνάντηση αυτή θα σε ξαφνιάσει!
Πάντα όταν ανακαλύπτουμε κάτι βαθύτερα αληθινό μέσα μας, ξαφνιαζόμαστε, μας ξαφνιάζει ο αληθινός μας εαυτός.
Ο δρόμος προς αυτές τις αληθινές, αυθεντικές και μοναδικές απαντήσεις για τον καθένα μας, είναι μακρύς. Για αρχή, ας εστιάσουμε στα τι μας προσφέρει ο τρόπος που είναι δομημένη η κοινωνία, έτσι ώστε να απομακρύνουμε κάποια σκουπίδια και τότε ίσως αποκτήσουμε καλύτερη σύνδεση με την βαθύτερή μας επιθυμία.
Είναι πολύ της μόδας το λεγόμενο FOMO, που σημαίνει fear of missing out. Πράγματι έχω πιστεί και πείθομαι καθημερινά με τους ανθρώπους που έχω αντικριστά μου, ότι όλοι μας πολύ βαθιά μέσα μας φοβόμαστε μήπως χάσουμε την σύνδεση πρώτα με τον εαυτό μας και μετά με τους άλλους. Επί της ουσίας αυτό που φοβόμαστε πάρα πολύ, είναι η αποσύνδεση από τους άλλους. Μην ξεχνάμε το κλασικό ότι ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον και έξω από την κοινωνία όχι απλά δεν ζει ευτυχισμένος, αλλά πεθαίνει. Η σύνδεση είναι βαθιά εγγεγραμμένη στο DNA μας, σκεφτείτε πώς για τα πρώτα χρόνια της ζωής μας, αν δεν συνδεθούμε με ενήλικες πολύ απλά θα πεθάνουμε. Και τώρα έρχεται αυτή η κόλλα με τους άλλους ανθρώπους που τόσο έχουμε ανάγκη η κοινωνία να την διαστρεβλώσει. Κατά τη δική μου οπτική, αυτή η διαστρέβλωση διαμέσου των media περνάει το μήνυμα “δούλεψε γιατί αν δεν δουλέψεις δεν θα είσαι αποδεκτός”,” δούλεψε γιατί αν δεν δουλέψεις δεν θα έχεις χρήματα και πάλι δεν θα είσαι αποδεκτός”, “δούλεψε και αγόρασε προϊόντα και υπηρεσίες ακόμα και αν δεν τα έχεις ανάγκη, γιατί σε λίγο η προσφορά τελειώνει και μαζί με την προσφορά θα χάσεις και την αποδοχή των ανθρώπων”, “ δούλεψε σκληρά και γρήγορα χωρίς ξεκούραση, γιατί αλλιώς θα χάσεις την αποδοχή των ανθρώπων και θα ακούσεις ότι είσαι τεμπέλης’’.
Νομίζω καταλαβαίνεις που το πάω. Ο φόβος της μοναξιάς, της μη σύνδεσης, μέσω των εξαιρετικά σκληρών και απάνθρωπων προϋποθέσεων πού επιβάλλει η κοινωνική νόρμα, είναι τεράστιος και πολλές φορές χωρίς να το συνειδητοποιείς σε κινητοποιεί προς στόχους που ίσως ακόμα και να τους πετύχεις χαρούμενος δεν θα είσαι.
Σου προτείνω να καλοσκεφτείς Πώς θα ήταν να αποτύχεις! ναι στο λέω με μεγάλη σοβαρότητα. Σκέψου λοιπόν πως θα ήταν κάτι που το θέλεις τόσο πολύ να μη γίνει ποτέ, κάτι που το λαχταράς που το ονειρεύεσαι χρόνια που είναι όλη σου η ζωή βρε αδερφέ που λέμε, να το παλεύεις για χρόνια και να αποτύχεις…
Ίσως σου φαίνεται παράλογο να σκέφτεσαι την αποτυχία για να πετύχεις, αλλά είναι ότι πιο λογικό μπορώ να σου προσφέρω αυτή τη χρονική περίοδο που ζούμε. Όταν επιθυμείς κάτι τόσο πολύ να κάνεις στη ζωή σου, να αλλάξεις, να προσφέρεις ή έχεις μία ελπίδα ότι κάπως μπορείς να αλλάξεις στον κόσμο μέσα από τη δική σου ύπαρξη, σημαίνει πώς θα χρειαστεί για να το πετύχεις πολύ ενέργεια, χρόνο, γνώσεις, ανθρώπους και γενικότερα πολλούς πόρους. Σκέψου λοιπόν καθώς μπαίνεις σε δράση να πραγματοποιήσεις το όνειρό σου, να βαραίνει την καρδιά σου ένας φόβος, που πολλές φορές μπορεί να μην τον αισθάνεσαι καν και να τον συνειδητοποιείς. Πώς μπορείς λοιπόν να ανοίξεις φτερά, ενώ ταυτόχρονα την καρδιά σου την κρατάει ο φόβος της αποτυχίας βαριά στο πάτωμα;
Δυστυχώς αντιλαμβάνομαι μία λανθασμένη σύνδεση, η οποία κατά την γνώμη μου λειτουργεί σαν δηλητήριο, δηλητηριάζει όχι μόνο τα όνειρά μας, αλλά και την καθημερινότητά μας. Αναφέρομαι στη σύνδεση ότι η επιτυχία συνδέεται με τη δράση ή αλλιώς το έχω ( επιτυχία) με το κάνω (δράση). Κατανοώ πως οι πιθανότητες είναι περισσότερες όταν κάνω κάτι να επιφέρω και ένα αποτέλεσμα, η τάση να είναι όσο δοκιμάζω και δρω τόσο να είναι πιο πιθανό να συμβεί το καλό σενάριο! συμβαίνει όμως πάντα αυτό; αυτή η σύνδεση είναι απόλυτη; εδώ πιστεύω πως είναι η παγίδα που έχεις να αναλογιστείς. Όταν κάνεις κάτι πετυχαίνει πάντα; κι αν αποτύχει παταγωδώς; κι αν πάνε χαμένα τόσα χρόνια από τη ζωή σου που επένδυσες σε αυτό το όνειρο; τότε τι; μπορείς να υπάρξεις ως αποτυχημένος χωρις να καταφέρεις να φτάσεις τις προσδοκίες που έβαλες στον ίδιο σου τον εαυτό;
Πιστεύω βαθιά πως όταν κάνουμε αυτό που κάνουμε και είμαστε προσκολλημένοι στο αποτέλεσμα (όπως ακούμε εδώ και πολλά χρόνια από κάποιους προπονητές ζωής), τόσο χάνουμε τις χαρές της δικιάς μας Οδύσσειας. Αν ο Οδυσσέας είχε στο μυαλό του μόνο την Ιθάκη, δεν θα είχε την περιέργεια να εξερευνήσει να μάθει και να εξελιχθεί. Η φράση “η επιτυχία είναι μονόδρομος”, αισθάνομαι πως βαραίνει σαν ταφόπλακα τους ώμους πολλών ανθρώπων σήμερα. Η δράση δεν εγγυάται το αποτέλεσμα.
Πλησιάζοντας προς το τέλος αυτού του άρθρου, σε προσκαλώ να ονειρευτείς αυτό που θέλεις να είσαι, αυτό που θέλεις να νιώθεις. Σε προσκαλώ να επιθυμείς, να κάνεις σχέδια για το μέλλον, για τη δουλειά σου, τα οικονομικά σου, την οικογένεια σου, την υγεία σου, τα παιδιά σου, αλλά αλίμονο αν περιμένεις ότι θα πάνε όλα καλά…
Ανησυχώ πως δεν υπάρχει ξεκάθαρη διάκριση μεταξύ της ρεαλιστικής αισιοδοξίας και της μη ρεαλιστικής μαγικής σκέψης, που ακούγεται μέσα από τις φράσεις “Όλα θα γίνουν”,” όλα θα πάνε καλά”. Όπως επίσης ανησυχώ, πως δεν υπάρχει ξεκάθαρη διάκριση στις μέρες μας μεταξύ της ρεαλιστικής ματιάς των πραγμάτων και της καταστροφολογίας. Δύσκολη ισορροπία μεταξύ των δύο άκρων και όπως λέω πολλές φορές, ναι υπάρχει η πιθανότητα να πάθουμε ένα ατύχημα και να κλωνιστεί η υγεία μας, ακόμα και αυτή τη στιγμή όταν βγούμε έξω. Τι κάνουμε όμως με αυτόν το φόβο; Άν τον αφήσουμε να μας κατακλύσει, δεν θα ζήσουμε τη ζωή μας, γιατί η ζωή είναι έξω. Άν τον αγνοήσουμε εντελώς μέσα από παρακινδυνευμένες πράξεις, θα φέρουμε το ατύχημα εμείς στη ζωή μας…
Αν με αυτά που διάβασες σε καθησύχασα, τότε το άρθρο μου απέτυχε (και το αποδέχομαι!) Αν όμως ένιωσες μία μικρή δυσφορία μπροστά στην ιδέα πως ότι και να κάνεις η πιθανότητα της αποτυχίας είναι πάντα εκεί, τότε κάτι πέτυχα και εγώ… Αυτή η δυσφορία εύχομαι να λειτουργήσει ως αντίδοτο στις ματαιώσεις που έρχονται (αυτές είναι σίγουρες!), να σε συντροφεύσει στο ταξίδι σου και να το κάνει πιο ευχάριστο και πιο ζουμερό!
Στον στίχο αυτού του τραγουδιού, ίσως να βρεις το νόημα των όσων μόλις διάβασες…άκουσε το, χόρεψε το, άλλωστε ως άνθρωποι έχουμε το δικαίωμα να τραγουδάμε τον πόνο μας!
Greek 
English