Τότε ο “ήρωας” μας συναντάει μία κοπέλα…που του αρέσει και κάνουν μία σχέση. Για κάποιο λόγο, όμως, είναι επικριτική απέναντί του και τον προσβάλει συνεχώς. Είναι η εποχή που αρχίζουν και τρίζουν τα δόντια του όσο κοιμάται, είναι η εποχή που αρχίζουν οι συστηματικοί πονοκέφαλοι και η μυική τάση αυξάνεται από τις κροταφογναθικές του αρθρώσεις σε όλο του τον αυχένα. Όσο δεν περνάει ο θυμός από το στόμα του, τόσο θα ουρλιάζει το σώμα του.
Είναι συχνό να παρατηρούμε στην ψυχοθεραπεία όλα αυτά τα συμπτώματα να έρχονται για να προστατέψουν τον άνθρωπο εκεί που δεν μπορεί να τον προστατέψει το στόμα του, ο λόγος του. Το σώμα γνωρίζει, ξέρει πότε κινδυνεύουμε. Ένας δυνατός πονοκέφαλος είναι πολύ αποτελεσματικός, μιλάει: “Φύγε από κει κινδυνεύεις! αυτοί οι άνθρωποι σε παραβιάζουν και θα στο φωνάζω εγώ, όσο δεν φωνάζεις εσύ σε αυτούς!” Με τέτοιο πονοκέφαλο ούτε επίσκεψη δεν μπορείς να πας, θέλεις να κλειστείς στο σπίτι και να ξαπλώσεις στο σκοτάδι. Μακρυά από αυτούς…Μόνο αυτό σε ηρεμεί. Άρρωστος μεν, προστατευμένος δε! Επίσης είναι αποτελεσματικός και με άλλο τρόπο σου λέει: “Έγώ σε κάνω κι υποφέρεις οπότε όποιος πραγματικά νοιάζεται για σένα θα έρθει κοντά σου για να σε φροντίσει άρα με μένα έχεις και φροντίδα! και μάλιστα διαλεχτή! Και σε προστατεύω και σε φροντίζω, όσο δεν τα προσφέρεις εσύ στον εαυτό σου τόσο θα είμαι εδώ και θα σε τυραννάω.”
Ταπεινά, πιστεύω ότι η θεραπεία βρίσκεται πίσω στο χρόνο, σε εκείνο το παιδάκι, που ήμασταν και έχουμε μέσα μας, στο οποίο είχε τιμωρηθεί η έκφρασή του. Αν είχε στόμα ο θυμός αυτού του παιδιού θα του έλεγε: “Με γέννησε μέσα σου μία κατάσταση η οποία σε απειλεί και είμαι εδώ για να σε βοηθήσω να το καταλάβεις, να σε κινητοποιήσω να προστατέψεις το σώμα σου και την ψυχή σου, άκουσέ με, ντύσε με με λόγια και κάνε τα ασπίδα σε αυτόν που σε κακοποιεί, δώσε στα λόγια αυτά τον κατάλληλο τόνο και ένταση μέχρι να είσαι ασφαλής, εγώ εδώ θα είμαι ξάγρυπνος, μη με πνίγεις μέσα στα σπλάχνα σου, και αν δεν σε προστατέψει ο λόγος τότε θα δυναμώσω κι άλλο και θα κινήσω το σώμα σου, θα βγω στα χέρια σου… θα κάνω ό,τι χρειαστεί για να είσαι ασφαλής, μέρα νύχτα, εσύ απλά να με ακούς”.
Ο θυμός θα είχε και δυο λόγια για τον γονιό του παιδιού, εκείνη την ώρα που τσακίζει την ύπαρξή του: “Γεια σου, είμαι ο θυμός του παιδιού σου, θέλω να με ακούσεις σε παρακαλώ, τώρα που σου μιλάω ήσυχα, τώρα που δεν με πιέζει κανείς να ουρλιάξω, άκουσέ με… είμαι εδώ για να προστατέψω το παιδί σου που τόσο αγαπάς, τώρα το γνωρίζω και κάνω σχέση μαζί του, μη με τιμωρείς! Μη με πιέζεις μέσα στο τρυφερό του σωματάκι, βοήθησε το παιδί σου να καταλάβει τι το έχει παραβιάσει και να σου το πει, να σου το εκφράσει, μείνε μαζί μου. Άκουσε με όσο χρειαστεί. Ξέρω ότι σου είναι δύσκολο διότι και εσύ δεν ακούς το θυμό σου, χρόνια ολόκληρα δεν τον άκουγες παρά μόνο τώρα που μπορείς να τον εκδηλώσεις με ασφάλεια, θυσιάζοντας την τρυφερότητα σου στο βωμό τις <<σωστής>> διαπαιδαγώγησης. Μόνο τώρα τον ακούς, σκέψου όταν δεν θα είσαι μαζί με το παιδί σου, όταν θα φύγεις από τη ζωή, ποιος θα το προστατεύει;”
Greek 
English